Este mércores celebrase o Día Mundial do Párkinson, que este ano ten por lema “O que máis doe do párkinson é como me miras”. Dar visibilidade social á enfermidade, non considerala unha vergoña, é unha das metas que debe propoñerse a sociedade, afirma o neurólogo o Antonio Koukoulis.
O párkinson é a segunda enfermidade neurodexenerativa que máis prevaleza ten na área de Vigo, do mesmo xeito que no resto do mundo occidental, só por detrás do alzheimer. É un mal do sistema nervioso central que afecta a área do cerebro que coordina a actividade, o ton muscular e o movemento do paciente.
O crecemento desta patoloxía é exponencial desde hai varios anos. Un dos principais factores é o envellecemento da poboación, xa que normalmente a aparición do párkinson está asociada coa idade. “Con todo, nas consultas vemos cada vez a máis persoas de mediana idade”, puntualiza o neurólogo do Chuvi.
Tratamentos
Nos últimos anos apareceron novos tratamentos para enfermos de párkinson en función do seu grao de severidade. Son tratamentos complexos para cuxa aplicación é necesario a formación específica do persoal sanitario. “Demóstranse eficaces e na maioría dos casos melloran a calidade de vida dos pacientes”, explica o doutor Antonio Koukoulis.
Segundo os casos e o grao de severidade, estes novos tratamentos poden ir desde a cirurxía ata a perfusión de fármacos. De todos os xeitos, os medicamentos tradicionais tamén se mostran eficaces nos estadios máis temperáns da enfermidade. Todo iso unido á necesidade de realizar un bo manexo da enfermidade polos facultativos, para tratar mellor a cada paciente.
Recomendacións
Os neurólogos consideran que terminar coa “vergoña social” que acompaña en moitos casos ao párkinson é un obxectivo a lograr. De aí a necesidade de visibilizar a enfermidade, tal como persegue a celebración do Día Mundial do Párkinson.
Os especialistas consideran importante, ademais, a detección precoz dos casos. “Tremor, torpeza e lentitude nos movementos” adoitan ser os primeiros síntomas de aparición do párkinson.
Ante esa circunstancia, a recomendación é acudir ao médico de familia, no centro de saúde, a fin de avaliar a sintomatoloxía e realizar as probas previas a un primeiro diagnóstico ou ben derivar ao pacientes ao Servizo de Neuroloxía.
Unha vez na consulta do neurólogo, o paciente debe predispoñerse a contar todo o que lle ocorre na súa vida cotiá, xa que a información do que lle pasa é fundamental para establecer as pautas para seguir no manexo da enfermidade.
“É recomendable que o enfermo acuda á consulta acompañado de alguén que coñeza en maior ou menor grao o seu día a día, porque poderá achegar máis información que o paciente esqueza ou que non quixese contar ao médico por calquera motivo”, explica o doutor Koukoulis.